Kenia – herbata kenijska. Historia uprawy herbaty

Kenia to kraj na wschodnim wybrzeżu Afryki. Panuje tam klimat równikowy z deszczami monsunowymi i bardzo dobrymi warunkami do upraw herbaty w zachodnim regionie kraju. Kenia sąsiaduje z Jeziorem Wiktorii, którego wody w postaci chmur przenoszą się nad obszary górskie gdzie powodują obfite opady deszczu. Gleba jest wulkaniczna i herbata ma tutaj wszystko czego może potrzebować do całorocznego wzrostu. Nie od razu jednak to wiedziano.

Początkowo w Kenii swoje wpływy zaznaczali Portugalczycy, później Niemcy i Brytyjczycy, którzy wreszcie w 1902 roku przyłączyli ten kraj do korony. To wtedy rozpoczął się duży napływ osadników z wysp brytyjskich, którzy byli zachęcani do osiedlania się w koloniach. Jeden z nowoprzybyłych Brytyjczyków G.W.L. Cain zasadził pierwszą sadzonkę herbaty w Kenii. Co ciekawe nie miał zamiaru uprawiać herbaty, zwyczajnie podobała mu się ta roślina.

Kolonizatorzy zakładali różne uprawy, sadzono len, kukurydzę oraz kawę lecz okazało się, że najlepiej rozrosła się tutaj herbata zasadzona dla ozdoby.

Historia herbaty w Kenii

Pierwsze plantacje powstały herbaciane w 1918 roku, a ich powodzenia skłoniło innych rolników do uprawy tej rośliny. W efekcie w 1933 roku herbata kenijska była już sprzedawana w Wielkiej Brytanii. W 1950 roku przemysł herbaciany był już na tyle rozwinięty, że wymagał założenia Rady Herbacianej Kenii. Po odzyskaniu przez Kenię niepodległości w 1963 herbaciany biznes rozwijał się dalej jako ważna gałąź przemysłu promowana przez państwo.

Gdzie uprawia się herbatę?

Herbatę uprawia się w kilku głównych regionach, gdzie prywatne plantacje znajdujące się w rękach wielkich firm takich jak Unilever wraz z lokalnymi rolnikami, których plony skupują miejscowe fabryki, produkują łącznie przeszło 430 mln ton herbaty rocznie, na obszarze przeszło 180 tys hektarów, czyniąc z tego kraju trzeciego eksportera świata.

Największe uprawy skupiają się w okolicach miasta Kericho, wyżyny Kisii, w Nandi oraz na zboczach gór Aberdare i góry Kenia. Herbatę zbiera się tutaj cały rok, choć najwyższą jakość i moc mają te zebrane w okresie suchym, czyli około stycznia i lutego oraz w lipcu i sierpniu.

Produkcja skupia się tutaj, przede wszystkim, na wytwarzaniu dużych ilości herbaty czarnej metodami CTC z odmiany asamskiej oraz innych wyhodowanych przez miejscowe ośrodki badawcze. Herbata ta daje mocny, wysycony napar o pełnym body z nutami od słodowych po cytrusowe. Herbaty kenijskie znaleźć możemy w blendach angielskich.

Ponadto kenijscy producenci eksperymentują z herbatą zieloną oraz białą, a także nowym szczepem i – jak niektórzy twierdzą – nowym kolorem herbaty fioletowej.

Jeśli chodzi o picie herbaty w Kenii to tutaj, jak i w wielu innych miejscach swe piętno odcisnął brytyjski kolonializm i pija się tutaj najchętniej mocną herbatę czarną, z cukrem i mlekiem. Ciekawostką jest, że herbatę nazywa się tutaj słowem chai. Ma to związek z licznymi pracownikami z Indii, których ściągnięto tutaj za czasów korony brytyjskiej.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok