Herbata z odchodów robaków

Istnieje pewna herbata, która budzi mieszane uczucia nawet wśród zaprawionych herbaciarzy. Jest to jedna z dziwniejszych herbat i zarazem jedna z mniej dostępnych. Produkuje się ją z odchodów robaków. Od razu nasuwa się skojarzenie z kawą kopi luwak, która wytwarzana jest z ziaren pozyskanych z odchodów zwierzaka żywiącego się wiśniami kawowymi. Tutaj analogia jest tylko częściowa, ponieważ w odróżnieniu od kawy, gdzie wydobywa się ziarno, w przypadku herbaty parzymy całe odchody.

Mowa tu o odchodach larwy pewnej ćmy. Konkretnie zaś gąsienic ćmy Aglossa dimidiata żerujących na liściach herbaty.

Nie wiadomo dokładnie kto i gdzie zaczął praktykować w celach leczniczych parzenie robaczych odchodów. Za ojczyznę tego naparu uważa się południe Chin oraz miasta Hong Kong i Makau. Chińska medycyna ludowa zawiera kilka naparów z owadzich fekaliów karmionych różnymi roślinami. Pod tą nazwą można spotkać czasem nieherbaciane wersje tego specyfiku. W świecie herbaty mówi się o herbacie pu’erh, a częściej i precyzyjniej o Liu Bao. Bo właśnie za odmianę herbaty Liu Bao uważa się chong shi cha.

Chińska medycyna tradycyjna podchodzi do takich wynalazków z entuzjazmem, ponieważ łączą one energię leczniczą zarówno rośliny jak i zwierzęcia (farmaceutykom odzwierzęcym, co może dziwić, poświęca się tu sporo miejsca).

Produkcja herbaty z odchodów robaków

• Tradycyjna metoda produkcji polega na przygotowaniu specjalnego kosza z odpowiednimi ziołami, w tym przypadku z herbatą lub z herbatą zmieszaną z innymi leczniczymi ziołami i spryskaniu go wodą po płukaniu ryżu, aby zwabić ćmy których potoczna nazwa to czarny robak ryżowy. Tłumaczy to zapewne użycie takiego, a nie innego wabika.

Jest też prawdopodobne, że herbatę tę odkryto przypadkiem, gdy ćmy zalęgły się w leżakującej herbacie. W ten sposób producent herbaty mógł mówić o szczęściu w nieszczęściu, ponieważ ogryziona herbata przy sprzedaży mogła osiągnąć niższą od zamierzonej cenę, lecz zebrane odchody owadów wprost przeciwnie.

• Zwabione do kosza ćmy składają jaja w liściach, a wyklute larwy jedzą je, pozostawiając na dnie kosza odchody, które po zakończeniu hodowli łatwo pozyskać.
• Zostają one następnie wysuszone na słońcu i podprażone na patelni, czasem wraz z miodem. Gotowe drobinki parzy się wrzątkiem. Popularna jest także metoda przelewowa, która polega na umieszczeniu suszu na sitku i przelaniu przez nie wrzątku.

Napar wbrew pozorom nie przypomina odchodów. Przypomina natomiast herbatę typu hei cha z kilkoma dodatkowymi niuansami. Poczujemy tu ziołowo-medyczne zapachy, nutę mentolu i lukrecji ale przede wszystkim dominujący aromat starego drewna. Wśród właściwości prozdrowotnych wymienia się wprost zbawienne działanie dla żołądka oraz jelit. Jak na herbatę ciemną przystało ta także powinna przejść leżakowanie by jeszcze bardziej zyskać na wartości. W ten sposób możemy znaleźć za duże pieniądze herbatę chong shi cha liczącą sobie nawet kilkadziesiąt lat.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok