Herbata na biegunkę. Pokrzywa na apetyt

Autorką tekstu jest Ewa (herbatniczek.wordpress.com)

Bliskie spotkanie z pokrzywą jest mało przyjemne. Pieczenie, zaczerwienie, tak zwane „oparzenie”. Dobrze jednak w chwilach, gdy chcielibyśmy spalić wszystkie pokrzywy na świecie, pamiętać, że to bardzo pożyteczne zioło, używane przez człowieka od bardzo dawna.

Czym jest pokrzywa?

Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica) jest rozpowszechnioną w świecie rośliną dwupienną, osiągającą spokojnie do 1,5 m wysokości. Należy do rodziny pokrzywowatych i trzeba przyznać, że w porównaniu do swoich tropikalnych kuzynów, obchodzi się z nami dość łagodnie. Nazwa łacińska pochodzi od słów „uro”- piec, palić, parzyć oraz „dioica”- dwa domy. Prawdopodobnie odnosi się to do jej dwupienności.

Najbardziej charakterystyczną cechą pokrzywy, są włoski, dzięki którym możliwe jest „parzenie nas”. Samo nieprzyjemne uczucie oparzenia można zminimalizować przy użyciu soku z pokrzywy, mięty, szczawiu, rozmarynu lub szałwii.

Dość szybko rozmnaża się przez korzenie i z tego powodu może być czasami ciężka do usunięcia. Kwitnie od czerwca do września. Unika gleb kwaśnych, spotkamy ją w miejscach wilgotnych z dobrym dostępem do światła.

Pokrzywa: zastosowanie

W ziołolecznictwie wykorzystuje się całą roślinę: korzeń, łodygę oraz liście i kwiaty. Stosuje się ją przygotowując odwary, wyciągi, napary lub jedząc tak jak warzywo (zamiennie ze szpinakiem) w sałatkach lub zupach.

Pokrzywa jest polecana na bardzo wiele różnych dolegliwości, jednak jej specjalność to układ moczowy i układ pokarmowy. Działa moczopędnie oraz wspomaga leczenie schorzeń prostaty. Pomocna jest przy krwawieniach wewnętrznych, hemoroidach oraz anemii. Była zalecana osobom, które przechodzą rekonwalescencję. Pokrzywa wzmaga apetyt, dobrze wpływa na pracę wątroby oraz całego układu pokarmowego. Dobra przy biegunkach. W dawnych czasach uważana była także za afrodyzjak. Może również wspomóc w artretyzmie oraz w przypadku „robaków”. Ma właściwości obniżające ciśnienie krwi. Przeciwdziała zatrzymywaniu wody w organizmie, wzmacnia nas w sytuacjach stresowych oraz „oczyszcza krew”.

Stosowana zewnętrznie jest docenionym specjalistom od włosów i skóry głowy. Znaleźć ją można w wielu szamponach ziołowych.

Należy jednak konsultować zażywanie pokrzywy w następujących przypadkach: krwawienia wewnętrzne z polipów, ciąża, cukrzyca, kamienie nerkowe, gdy z natury mamy bardzo niskie ciśnienie krwi oraz w każdej innej wątpliwości.

Pozostałe zastosowanie pokrzywy

Oprócz tak wielu zdrowotnych właściwości, pokrzywa jest wykorzystywana także jako pasza dla zwierząt. Wytwarza się z niej barwnik do wełny, z jej włókien można wyrabiać liny oraz tkaniny. W średniowieczu uważana była za roślinę ochronną przed diabłem, przypisywano ją też bogom burzy i piorunów. Można spożywać ją z powodzeniem jako warzywo w zupach lub sporządzić z niej piwo.

Herbata z pokrzywy

Napar przygotowuje się z ususzonych i rozdrobnionych liści i łodyg pokrzywy. Zbiór powinien odbywać się w maju i czerwcu tuż przed samym kwitnieniem, w pogodny poranek, po zejściu rosy. Następnie można ją suszyć w przewiewnym i zacienionym miejscu.

Napar przygotowuje się zalewając około 2 gramów surowca wodą w temperaturze około 96 stopni Celsjusza. Parzenie trwa od trzech do siedmiu minut. Napar ma kolor jasnożółty, pachnie delikatnie suszonymi trawami. W smaku dość delikatna, z lekkim ziołowym posmakiem, nieco słodko- gorzka. Zakłada się, że pożądany efekt osiągniemy po około 30 dniach przyjmowania mniej więcej 3 filiżanek dziennie.