Herbata kukicha, bocha, czy karigane

Herbata produkowana z samych patyczków to coś niecodziennego. Wielu herbacianych entuzjastów widząc ją po raz pierwszy może się zdziwić, ponieważ nie przypomina ona typowej herbaty. Ojczyzną kukichy jest Japonia. Samo słowo „kukicha” oznacza herbatę z patyków, ponieważ „kuki” to właśnie patyk. Inną nazwą tej herbaty jest bocha, co właściwie oznacza to samo.

Produkcja herbaty kukicha

Geneza tej herbaty zdaje się być prozaiczna. Zwyczajnie szkoda jest wyrzucać łodyżki herbaciane, gdy można uzyskać z nich smaczny napar. Wiąże się to z faktem, że najsmaczniejsza kukicha pochodzi z listków, które posłużyły do produkcji herbaty gyokuro. Jak wiadomo, gyokuro to herbata najdłużej zacieniana, ponieważ plantacja dojrzewa do zbioru przez ostatnie trzy tygodnie. Sprawia to, że wyjątkowy aromat i smak gyokuro pozostaje także w łodyżkach liści.

Wysokogatunkowa gyokuro powinna być zbierana ręcznie, tradycyjny sposób zrywania liści jest związany z oderwaniem nie tylko samych listków, ale także sporego kawałka łodyżki. Patyczki te są następnie usuwane podczas produkcji herbaty. Materiał ten świetnie nadaje się do parzenia. Powstałą w ten sposób kukicha nazywana jest karigane. Inne źródła łodyżek do produkcji kukichy to także herbata tencha, której liście mieli się na słynną matche. Jest to również odmiana herbaty zacienianej. Możemy znaleźć ponadto kukichę powstałą z łodyżek herbat niezacienianych takich jak sencha, która nota bene, wciąż stanowi lwią część produkcji herbaty w Japonii.

Kiedy mamy do czynienia z patyczkami mniej aromatycznymi, powszechną praktyką jest prażenie ich na wzór herbaty hojicha. Podprażone łodyżki zyskują brązowy kolor i ciekawy aromat przypominający kawę zbożową lub kakao. Prażona kukicha nosi nazwę bo hojicha.

Skład herbaty kukicha

W składzie kukichy znajdziemy nie tylko patyczki, często jest tam taże sporo części liści. W obrębie Japonii grubość produkowanej kukichy zwiększa się wraz z przesuwaniem się na północ. Herbata uprawiana w zimniejszym klimacie ma grubsze łodygi. Ostateczny wygląd zależy od typu kukichy i miejsca produkcji, ponieważ znaleźć można już nie tylko wersję japońską, ale także chińską, a nawet indyjską. Wyprodukować ją może w zasadzie każdy, kto produkuje herbatę.

Parzenie zielonej herbaty kukicha

Generalnie herbata kukicha uchodzi za łagodniejszą w smaku, orzeźwiającą oraz bardziej słodką od herbat liściowych. Ma także niewiele kofeiny, ponieważ ta gromadzi się w liściach. Można zaproponować ją osobom wrażliwym na kofeinę, dzieciom lub jako herbatę na wieczór jako napój niepobudzający. Doskonale nadaje się do zimnego parzenia. Można zalewać ją zimną wodą i parzyć kilka godzin. Dzięki czemu doskonale nadaje się też na upalne dni.

Standardowe parzenie tej herbaty powinno się odbywać w temperaturze 70-80 stopni Celsjusza. Wersje prażone można parzyć cieplejszą wodą, niektórzy zalecają nawet wrzątek. Parzenie powinno trwać od minuty w przypadku kukichy wyższej jakości do kilku minut przy herbacie prażonej z większych i grubszych patyków. Można kukichę parzyć wielokrotnie wydłużając kolejne parzenia oraz podnosząc temperaturę wody. Właściwa ilość herbaty to około 2 gramy na 120 ml wody.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok