Herbata z bursztynu na wzmocnienie odporności. Bursztyn na zdrowie

Herbata z bursztynu na wzmocnienie odporności. Bursztyn na zdrowie

Bursztyn to coś, co bardzo kojarzy się z Morzem Bałtyckim. Nie tylko nam w dzisiejszych czasach, ale także wszystkim zainteresowanym walorami tego nietypowego kamienia na przestrzeni dziejów. Zaliczyć tutaj można przede wszystkim starożytnych Rzymian, którzy to w pierwszych wiekach naszej ery łaknęli bursztynu tak bardzo, że urządzali liczne, regularne wyprawy po bałtyckie złoto. Dzięki temu powstał szlak bursztynowy, którego dokładny przebieg nie jest znany do dziś. Na podstawie wzmianek w różnych zabytkach pisanych dawnych Rzymian oraz znalezisk archeologicznych z terenów Polski a także innych krajów, przez które szlak miał przebiegać, ustalono jego prawdopodobną trasę. Zaczynał się w mieście Aquileia na wybrzeżu Morza Śródziemnego niedaleko Wenecji.

Następnie wiódł na wschód przez dzisiejszą Słowenię i Węgry by skręciwszy na północ przebyć Austrię w okolicach Widnia i Czechy niedaleko Brna. W okolicach Kotliny Kłodzkiej wkraczał do Polski by przez Wrocław, Kalisz i Konin skierować się do Gdańska. Niektórzy wiodą go jeszcze dalej wzdłuż wschodniego wybrzeża Morza Bałtyckiego przez rosyjski Okręg Kaliningradzki gdzie znajduje się, jak szacują uczeni aż 90% całego bursztynu na świecie, aż na Litwę gdzie znajdują się również bardzo bogate złoża bursztynu. Po drodze często kupowano bursztyn od Celtów, którzy handlowali nim dzięki czemu nie trzeba było zapuszczać się aż na miejsce wydobycia.

Elektron, bo tak nazywano wtedy bursztyn z języka greckiego to nic innego jak kopalna żywica drzew iglastych. Były to drzewa z rodziny sosen i pinii. Sam bursztyn powstał w eocenie czyli około 50 mln lat temu.

Swoją popularność zawdzięczał nie tylko pięknemu wyglądowi, dzięki któremu uważany był za cenny kamień jubilerski ale także mocom magicznym jakie przypisywali mu starożytni. Słowianie używali jantaru jako talizmanu związanego z bogiem słońca, Rzymianie zaś odpędzali nim choroby.

Poza tymi właściwościami bursztyn ma udokumentowany wpływ na zdrowie człowieka i tym właśnie się zajmiemy. Herbatą z bursztynu. Zażywanie bursztynu również nie jest nowym wynalazkiem. Najbardziej rozpowszechniona w użyciu jest bursztynowa tynktura czyli nalewka alkoholowa z bursztynu. Z nieznanych przyczyn alkoholowe maceraty prozdrowotne bardzo łatwo przyjmują się w Polsce. Taka nalewka może być świetnym dodatkiem do herbaty w okresie osłabienia odporności czyli jesienią i wczesną wiosną. Niewiele osób jednak wie, że z bursztynu można przygotować także napar i pić jak herbatę.

Co daje picie bursztynu? Przede wszystkim zauważamy nietypowy aromat, który porównuje się nieco do orzeszków piniowych, ogrzany bursztyn wydziela także miły zapach przywodzący na myśl kadzidło. To co chcemy wydobyć z bursztynu to przede wszystkim kwas bursztynowy czuli związek chemiczny powstający w skutek fermentacji cukru przez co obecny także w winie i piwie. Sam kwas bursztynowy ma nieco kwaśno-gorzki smak i jest rozpuszczalny w alkoholu i wodzie. Stymuluje pracę jelit, nerek i układu nerwowego. Bursztyn bałtycki zawiera wyjątkowo dużo kwasu bursztynowego bo nawet 3-8 %. Poza tym zawiera wapń, żelazo, magnez, potas, krzem i jod. Ciekawą właściwością bursztynu jest to, że posiada ujemne ładunki elektryczne, które pozwalają nam zlikwidować nadmiar dodatnich ładunków w ciele. Ma to działania uspokajające pracę naszego organizmu.

Nalewka i napar z bursztynu stosowana była już od starożytności dla oczyszczenia i wzmocnienia ciała. Podnosi odporność organizmu wzmacniając układ odpornościowy, ma także działanie antyseptyczne i co ciekawe pomaga pozbywać się toksyn po-wirusowych, które gromadzą się w ciele po przebytych infekcjach. Wypita nalewka bursztynowa działa dobrze na układ krwionośny i chroni przed zawałem, poprawia też trawienie. Jako dodatek do herbaty zalecana jest przy przeziębieniach oraz astmie. Stosowana zewnętrznie może pomagać na bóle głowy oraz bóle reumatyczne. Zaleca się wcierać nalewkę w czoło, okolice kręgosłupa oraz nadgarstki.

Proponujemy kilka pomysłów na zastosowanie bursztynu i herbaty.

Rzymski historyk Pliniusz Starszy pisał, że można nosić bursztyn jako amulet chroniący przed chorobami gardła. Stosowano także je do zwalczania kamieni nerkowych. Czy działa, nie wiadomo ale na pewno ładnie wygląda i nie zaszkodzi.

W dawnych czasach, aby uchronić konie przed chorobami okadzano je także kadzidłem z bursztynu. Dawniej mieszając krople bursztynowe z amoniakiem przygotowywano środek trzeźwiący używany do cucenia mdlejących osób.

Można także za pomocą bursztynu neutralizować nagromadzone w naszym otoczeniu ładunki dodatnie powstające przez szerokie zastosowanie tworzyw sztucznych oraz dużą ilość sprzętów elektronicznych. W tym celu przygotowuje się spryskiwać do kwiatów z wodą, w której rozpuszczono łyżeczkę nalewki bursztynowej na litr.

Do picia można przygotować napar samego bursztynu. Potrzebny będzie nam drobny bursztyn, który można kupić z przeznaczeniem na nalewkę. Parzymy go około 2-3 g na kubek 250 ml. Zaparzamy wodą w temperaturze 80 st C i parzymy około 15-20 minut. Jako że czas parzenia jest dość długi można zadbać o lekkie podgrzewanie w czasie parzenia, najlepiej na podgrzewaczu ze świeczką. Gotowy napar pije się co 2-3 dni.

Inną metodą jest przygotowanie mieszanki ziół z bursztynem lub herbaty z bursztynem i zaparzenie razem. Warto taką miksturę na końcu osłodzić na przykład miodem.

Z bursztynu powszechnie wykonuje się nalewki alkoholowe. W tym celu należy 50 g bursztynu zalać spirytusem w półlitrowej butelce. Całość należy odstawić na 2 tygodnie i używać jako kropel dodawanych do wody lub herbaty oraz do nacierania ciała. Tutaj w zależności od dolegliwości są różne proporcje. Przy ostrej infekcji bakteryjnej należy stosować nawet łyżeczkę od herbaty trzy razy dziennie. Normalnie jednak dla wzmocnienia odporności należy użyć 3 krople na filiżankę herbaty.

Na koniec wskazówka jak rozpoznać prawdziwy bursztyn.

Przede wszystkim podpalany w płomieniu świecy tli się wydzielając żywiczną woń. Zanurzony w słonej wodzie unosi się na powierzchni ponieważ prawdziwy bursztyn bałtycki ma gęstość zbliżoną do wody w Bałtyku. Ponadto potarty o materiał przyciąga drobne skrawki papieru.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok