Herbata z różą i różane konfitury, czyli wszystkie zalety róży

Autorką tekstu jest Ewa (herbatniczek.wordpress.com)

Wiosna zakwita nam różami. Są to nie tylko piękne, ale i pożyteczne rośliny. Sezon w pełni, może by tak przygotować sobie coś do herbaty?

Kwiaty róży

Róża (Rosa) jest jedną z tych roślin, które znamy wszyscy. Piękny zapach, kolce i kwiat, łączony między innymi z miłością. W Polsce występuje około 20 gatunków róż dzikich, czyli takich, które nie rosną w celowej uprawie. Według ksiąg zielarskich, wszystkie róże są w jakiś sposób jadalne. Na pewno posiadają wiele cennych właściwości. Obecnie można spotkać róże niemal we wszystkich kolorach: od białych aż po czarne. Nie wszystkie róże pachną, a właśnie te roztaczające swój piękny zapach są szczególnie polecane do spożycia i celów terapeutycznych.

Róże spotkamy pospolicie na obrzeżach lasów, dróg, w miejscach jasnych z lekkim ocienieniem. Często sadzi się je jako rośliny ozdobne na osiedlach, w parkach i ogrodach.

Róża – różane dobro

Surowcem zielarskim są owoce, liście oraz kwiaty i pączki. Owoce są bogatym źródłem witaminy C, E, B i K. Zawierają także karoten i garbniki. W płatkach znajdziemy zaś substancje służące do wytwarzania olejków eterycznych.

Róże wykorzystuje się przetwarzając je w różnoraki sposób. Od konfitur, poprzez suszenie, marynowanie, gotowanie, wytwarzanie olejków, aż po perfumy i wody toaletowe. Róża wzmacnia naszą odporność, pobudza apetyt i pomaga w problemach żołądkowych, zewnętrznie działa dobrze na skórę. O pozytywnym wpływie przebywania w ogrodzie pełnym róż i ich zapachu nie trzeba chyba wspominać.

Dla nas ważne jest, że płatków oraz pączków róży używa się do aromatyzowania herbat. Dlatego, jeśli mamy możliwości i chęci, właśnie teraz jest ten moment by zadbać o zapas róży na cały rok.

Róża do herbaty

Przed zbiorem kilka uwag wstępnych. Zbieramy tylko wtedy kiedy jesteśmy pewni, że wiemy co zbieramy.

Przyjmuje się, że wszystkie gatunki róży są jadalne, jednak zaleca się wykorzystywanie gatunków pachnących. W Polsce tradycyjnie użwa się między innymi różę dziką (Rosa canina), której nie należny mylić ze zbiorczą nazwą “dzikich róż” oraz różę pomarszczoną (Rosa rugosa). Jak w przypadku wszystkich ziół, nie zbieramy niczego co rośnie przy drogach, fabrykach i na osiedlach. Nie należy również wykorzystywać kupionych kwiatów ciętych, bo bardzo często są one pryskane różnymi preparatami, których nie należy spożywać. Przy zbiorze wybieramy kwiaty zdrowe, bez plamek, nadgryzień, podeschnięć. Kwiaty nie powinny również być w pełni rozwinięte.

Mamy kwiaty. Co dalej?

Mamy do wyboru wiele możliwości, przygotowałam moje dwie ulubione wersje wykorzystania płatków róży: ucieraną konfiturę różaną oraz suszenie.

Suszenie róży

Po zbiorze, odwieszam kwiaty “do góry nogami” w zacienionym i przewienym miejscu i czekam aż się zasuszą (od 2 do 3 tygodni). Niestety metoda ma swoje wady: kwiaty tracą na swojej widowiskowości, marszczą się i ciemnieją. W tym roku spróbuję więc innego sposobu: zasypania płatków róży kaszą manną. Podobno płatki nie tracą koloru ani się nie marszczą. Przy każdej metodzie suszenia, należy uważać, by miejsce było wystarczająco przewiewne i suche, tak by nie wkradła nam się żadna pleśń. Również unikajmy słońca, które odbarwi nam płatki.

Róża w herbacie

Po zasuszeniu, różane płatki można dodawać do herbaty, by przygotować sobie domową mieszankę. Chciałabym zauważyć jednak, że mało prawdopodobne jest, że nasza herbata będzie pachniała i smakowała tak intensywnie różą jak sklepowe. W mieszankach sklepowych niemal zawsze dodaje się także aromatu różanego oraz innych składników takich jak na przykład suszone owoce. Wszystko to intensyfikuje doznania smakowe i zapachowe.

Różane konfitury

Takiego problemu nie ma z ucieraną konfiturą według sekretnego przepisu babcinego. Poza tym, taka konfitura nadaje się również do wypieków ze szczególnym wskazaniem na pączki!

Przepis jest sekretny, ponieważ zawiera miary takie jak “na oko”, “zależnie od ilości” i “tak do smaku”. Opiera się jednak na głównych zasadach: naszym płatkom ucinamy biały koniec. Wkładamy je do , zasypujemy cukrem pudrem. Tego cukru “tak na oko” kilka łyżeczek, zleżnie od ilości płatków, ale “lepiej wsypać więcej, bo jak za mało to skwaśnieje”. Płatki przy tarciu z cukrem puszczą trochę soku i się sporo zredukują. Na sam koniec dodajemy odrobinę kwasku cytrynowego “do smaku”, ostatni raz ucieramy i przekładamy do słoiczka. Konfitura może nie ma najwspanialszego wyglądu, ale ten zapach i smak! A najlepsze jest to, że możemy mieć herbatę różaną na zawołanie.

To tylko dwa przykłady wykorzystania róży. Ciekawi znajdą multum przepisów w internecie (polecam zajrzeć na Ziołowy Zakątek), księgach kucharskich i pamięci babć.

Jeśli nie mamy możliwości lub chęci do własnoręcznego zbioru, w sklepach znajdziemy bardzo dużo róży, pod wieloma postaciami. Napary, herbaty aromatyzowane, konfitury, syropy. Dobrze jest w takim wypadku zwrócić uwagę na skład, czy przypadkiem nasza herbata nie jest bardziej hibiskusowa niż różana.

Herbata czarna Różane Ogrody

Niestety u mnie sezon różany dopiero nieśmiało sie rozwija, więc pisząc ten tekst, popijałam herbatę czarną aromatyzowaną Różane Ogrody. Jest to mieszanka czarnej herbaty cejlońskiej, płatków róży, morel, mango, rodzynek i aromatu. Bardzo ładnie pachnie i smakuje różami. Susz wygląda fantastycznie, niestety płatki mają to do siebie, że po zalaniu gorącą wodą odbarwiają się. Dla mnie ważne jest jednak to, że Różane Ogrody to nie jedna z tych “ulepkowo” słodkich herbat, więc z chęcią po nią sięgam. Parzy się ją w ilości 1 łyżeczki (2-3g) na 150 ml wody, w 96 stopniach przez około 2-3 minuty. Smaczna alternatywa na dotrwanie do własnych mieszanek różanych.