10 wielkich herbat chińskich

Dziesięć wielkich herbat to lista zawierająca najsłynniejsze i najbardziej cenione herbaty chińskie. Tradycja przygotowywania spisu wielkiej dziesiątki sięga daleko. Bywało, że każdy ceniony mistrz herbaciany miał własny ranking. W dzisiejszych czasach lista dziesięciu wielkich herbat jest ruchoma. Zmienia się nawet z roku na rok. Co więcej obowiązuje jednocześnie kilka różnych spisów. Na ostateczny kształt tego rankingu ma wpływ popularność herbaty, jej oceny, jakość danego rocznika, trendy, moda, opinie znanych krytyków itp. Krótko mówiąc lista mówi, co się ostatnio pija. Zmiany w składzie wielkiej dziesiątki są zwykle dość subtelne. Kilka pozycji znajduje się w niej zawsze.

TOP 10 najsłynniejsze herbaty chińskie

Oto przykładowa lista najsłynniejszych herbat chińskich. Są to herbaty szlachetne i drogie, uprawiane od dawna i często obrosłe ciekawymi legendami. Jest to zarazem zestawienie tego, co w Chinach najlepsze, każdy herbaciarz powinien choć raz skosztować każdej z nich.

1. Herbata Lung Ching

Smocze Źródło jest to jedna z najlepszych chińskich herbat zielonych. Produkowana jest oryginalnie w okolicach wioski Longjing niedaleko miasta Hangzhou w prowincji Zhejiang. Plantacje znajdują się nad jeziorem Xi Hu czyli jeziorem zachodnim. Plantacje zajmują jedynie 168 km kwadratowych.

Herbata Lung Ching produkowana jest tradycyjnymi metodami. Jej wygląd ma przywodzić na myśl spłaszczoną i zgniecioną herbatę w kieszeni cesarza. Liście są formowane na płasko i cechują się, w przypadku dobrej jakości lung chinga, lekko żółtawym odcieniem.

2. Herbata Bi Lo Chun

Znana także pod nazwą Nefrytowa Spirala Wiosny herbata zielona zaliczana do najlepszych herbat chińskich. Oryginalnie uprawiana była w górskim regionie Dongting w pobliżu jeziora Tai Hu w prowincji Jiangsu.

Napar Bi Lo Chun cechuje się intensywnym aromatem oraz przyjemnym, owocowym posmakiem. Listki pokryte srebrnym puszkiem zawierają duże ilości przeciwutleniaczy jako, że herbata produkowana jest z najmłodszych listków i tipsów.

3. Tie Guan Yin, czyli Żelazna Bogini Litości

Żelazna Bogini Litości zaliczana jest do niżej fermentowanych oolongów. Oryginalnie pochodzi z regionu Anxi i znana jest od XIX w. Herbata ta poświęcona jest bogini Guanyin. Przedstawiana jest zwykle jako medytująca lub stojąca kobieta z chustą na głowie. Jest to bóstwo miłosierdzia i litości, a także współczucia.

Skąd jednak „Tie” w nazwie? Dlaczego żelazna? Tutaj zdania są podzielone. Jedni uważają, że figura bogini o którą dbał Wei była właśnie z żelaza, inni natomiast uważają, że to przez większą wagę herbaty. Okazuje się, że podobne herbaty zajmujące tę samą objętość ważą mniej. Chodzi o to, że listki Tie Guan Yin są duże i ciaśniej zwinięte co sprawia, że sucha herbata zajmuje mniej miejsca.

Uważa się powszechnie, że prawdziwą pełnię smaku i aromatu ta herbata odsłania jedynie przed tymi, którzy żyją poczciwie i z miłością do innych tak by przypodobać się bogini miłosierdzia. Ci natomiast, którzy prowadzą samolubny żywot pozbawiony współczucia nie będą w stanie rozsmakować się w Tie Guan Yin.

4. Huangshan Mao Feng z prowizji Anhui

Kolejna słynna zielona herbata z Chin to Hangshan Mao Feng, czyli herbata z Żółtej Góry. Produkowana jest w prowincji Anhui z najmłodszych, pokrytych srebrzystym puchem listków. Najbardziej ceniona pochodzi z wczesnowiosennego zbioru, który jest źródłem herbat niezwykle delikatnych i o pełnym smaku. Z powstaniem tej herbaty również wiąże się piękna legenda.

Listki tej herbaty rozwijają się w pełen wierzchołek łodyżki herbacianej, czyli pączek i pierwszy listek. Ważne jest by nie zostały naruszone w czasie obróbki. Napar jest łagodny, kwiatowy i orzeźwiający oraz wyraźnie słodkawy.

5. Herbata Junshan Yinzhen

Jest to słynna herbata żółta pochodząca z wyspy Junshan w prowincji Hunan. Bardzo podobna jest do herbaty Bai Hao Yinzhen, która również produkowana jest z najmłodszych pączków herbacianych pokrytych srebrzystymi włoskami, lecz dla odmiany jest to herbata biała. Żółta Junshan Yinzhen jest herbatą niezwykle rzadką. Ulubiona herbata znanych polityków stanowi od dawna obiekt pożądania koneserów. Ma postać złocistych, pokrytych delikatnym meszkiem włosków igieł. Charakterystyczną cechą tej herbaty, możliwą do zaobserwowania przy wysokiej jakości liści parzonych w szklanym naczyniu jest to, że igiełki trzykrotnie unoszą się i opadają. Wiąże się to z legendą powstania tej herbaty.

6. Herbata Keemun

Jest to herbata produkowana w południowo-zachodniej części Anhui w Qimen. Właśnie tej miejscowości zawdzięcza nazwę ponieważ w czasach kolonialnych Anglicy zapisali Qimen jako Keemun. Produkcję tej herbaty zapoczątkował zwolniony ze służby urzędnik państwowy Yu Ganchen w 1875 roku. Po tym jak został niesłusznie skompromitowany i stracił urząd Ganchen postanowił zająć się uprawą herbaty.

W Anhui jednak do tej pory uprawiano jedynie herbatę zieloną były urzędnik wiedział jednak, że Europejczycy wolą herbatę czarną. Postanowił zatem wyjść im na przeciw. Wybrał się więc do prowincji Fujian, aby nauczyć się produkcji herbaty czarnej, co okazało się strzałem w dziesiątkę ponieważ produkowany przez niego Keemun zyskał szybko uznanie zwłaszcza wśród Anglików, którzy nie tylko chętnie pijali tę herbatę, ale również wciągnęli ją w skład swoich mieszanek herbacianych. Anglicy uważali Keemuna za najlepszą herbatę czarną. Była to ulubiona herbata rodziny królewskiej, a co za tym idzie naśladującej ją szlachty. Świeża dostawa była wyczekiwana i gdy tylko pojawiła się w Londynie ustawiały się za nią długie kolejki.

Obecnie zaliczana jest do trzech najlepszych herbat czarnych świata.

Keemun – wygląd, smak i aromat herbaty

Herbata Keemun tradycyjnie ma kształt długich, poskręcanych listków przypominających skręcone igły. Kolor naparu jest żywy i intensywny przypominający czerwone wino. Aromat zaś może być różnorodny choć często porównywany jest właśnie do wina z owocowymi nutami na przykład śliwki, doszukać się można także posmaku dymnego, przywodzącego na myśl cukier trzcinowy, a nawet sosnowe igły.

7. Herbata Da Hong Pao

Jest to wyśmienity oolong wysokiej fermentacji o specyficznych, skręconych, ciemnych listkach. Jego nazwa oznacza wielką czerwoną szatę, co w Chinach odnosiło się do zwyczaju odznaczania najlepszego studenta na roku czerwoną szatą w dniu zakończenia szkoły. Ma to symbolizować wyjątkową jakość tej herbaty. Herbata Da Hong Pao oryginalnie pochodzi z gór Wuyi Shan, rośnie na przełęczą Dziewięciu Smoków. Oryginalne słynne cztery krzewy rosną na niedostępnej skale. Mieszkający nieopodal mnisi za pomocą bębenka wyszkolili małpy, które zbierały liście z niedostępnych krzewów na wysokiej skale. Prawdopodobnie jest to jednak wymyślona historia mająca podnieść rangę tej herbaty. Rzeczywiście mnisi zbierali liście z czterech słynnych krzewów lecz używali do tego długich drabin.

Da Hong Pao jest jedną z najdroższych herbat świata. Gdy przed objęciem czterech krzewów, z których pochodziła, ścisłym rezerwatem, produkowano jej jedynie 100g rocznie, osiągała cenę 1,25 mln dolarów za kilogram. Teraz zbiory są już niemożliwe, więc cała produkcja pochodzi z uprawianych w innych miejscach szczepów pobranych z oryginalnych drzewek.

8. Herbata Liu An Gua Pian

Nasiona melona z Lu’an to zielone herbata, która pochodzi z miasta Lu’an w prowincji Anhui. Określenie nasiona melona nie odnosi się do jej smaku lecz do kształtu liści, które wydłużone i nieco owalne, przypominają pestki melona. Nietypowe w tej herbacie jest zastosowanie, nie tak jak w większości herbat zielonych najmłodszych listków, lecz drugiego listka na łodyżce. Liście są także nieco podprażane. Proces produkcji poza tym nie odbiega znacząco od typowej obróbki liści. Do prażenia używa się wyłącznie węgla drzewnego. Lu’an Gua Pian pochodzi z drugiego zbioru ponieważ drugi listek musi odpowiednio podrosnąć zatem nie można go pozyskać w czasie zbioru pierwszego. W połowie kwietnia odbywa się zbiór, gdzie pozyskuje się dla wygody cały wierzchołek pąkowy, lecz potem oddziela się drugi liść, który służy do produkcji Lu’an Gua Pian. Pozostałe oczywiście nie są wyrzucane. Produkuje się z nich poniekąd przy okazji inne herbaty na przykład Chun Mee.

Pierwsze wzmianki o tej herbacie pochodzą ze słynnej Księgi Herbaty autorstwa Lu Yu. Pochodzi ona z dynastii Tang i powstała w VIII wieku. W czasach dynastii Ming, czyli w XIV i XV wieku herbata ta była uznana za jedną z najlepszych w Chinach i przypisywano jej właściwości pomagające chronić przed udarem słonecznym oraz leczyć jego objawy. Ponadto Lu’an Gua Pian miała poprawiać wzrok i regulować sen. W późniejszych czasach herbata z Lu’an była częścią daniny dla dworu cesarskiego. Pojawia się ona w wielu tekstach z różnych okresów Państwa Chińskiego co pozwala sądzić, że była to herbata słynna i znana.

9. Herbata Bai Hao Yin Zhen

Srebrna igła to herbata biała, która pojawia się w wielkiej dziesiątce. Herbata Yin Zhen to szlachetna i droga herbata produkowana w prowincji Fujian ze szczepu wielkolistnego herbaty o nazwie Da Bai. Do produkcji używa się jedynie najmłodszych pączków krzewu herbacianego pokrytych delikatnym, srebrzystym puszkiem. Zbiory odbywają się w zależności od regionu i pogody w marcu i kwietniu. Proces produkcji jest ja najbardziej prosty i tradycyjny. Napar Yin Zhen jest delikatny, lekko roślinny i słodki, zapach zaś przywodzi na myśl świeże siano. Jest to, jak niektórzy twierdzą, najszlachetniejsza z białych herbat. Najwyższa jakość może osiągać zawrotne ceny, a jej produkcja jest tak niewielka, że stanowi prawdziwy rarytas.

10. Herbata Tai Ping Hou Kui

Tai Ping Hou Kui to jedna z bardziej niezwykłych i rzadkich herbat. W Chinach jest znana od czasów dynastii Qing, czyli od XVII w. Jej najbardziej charakterystyczną cechą są płaskie, rozgałęzione listki ogromnych wręcz rozmiarów. Listek herbaty może mieć nawet 6 cm. Sama herbata Taiping wywodzi się z miejscowości o tej nazwie i produkowana jest jedynie w trzech wioskach, gdzie występują idealne warunki klimatyczne oraz gdzie występuje unikalna odmiana herbaty. Mowa tutaj o szczepie shi-da, który cechuje się wyjątkowo długimi liśćmi o owalnym kształcie i szpiczastym końcu.

Ręczne formowanie listków to żmudny proces polegający na odpowiednim układaniu liści na specjalnej ramie z naciągniętą tkaniną. Następnie listki są wałkowane specjalnym drewnianym wałkiem, co spłaszcza je i sprawia, że na każdym z nich widać odciśniętą charakterystyczną fakturę tkaniny.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok